افسوس که در نیمه‌راه دانشگاه فردوسی و علوم پزشکی مشهد را جدا کردند
رئیس دانشگاه فردوسی مشهد گفت: تاکنون اقدامات بسیار خوبی در دانشگاه‌های فردوسی و علوم پزشکی مشهد انجام شده و افسوس که در نیمه راه این دو دانشگاه را جدا کردند.
محمد کافی، امشب در جشن هفتادمین سال تاسیس دانشگاه فردوسی مشهد و دانشگاه علوم‌پزشکی مشهد که در دانشکده علوم دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد، عنوان کرد: امروز به بهانه‌ای گرد هم آمدیم تا گذشته را مرور کرده و به آینده سفر کنیم، اما اجزای این سفر را عناصری از گذشته و حال این خطه بزرگ که خراسان می‌نامیم، تشکیل داده‌است.
وی ادامه داد: خراسان سرزمینی وسیع در فرهنگ و ادب و هنر است؛ عالمی از این خطه سخن گفته است تا او که تا اعماق آسمان‌ها به برکت ریاضیات قدرتمندش سیر شده است و آن اسطوره ایران دوستی و خرد پروری که اوج آمال یک ملت بزرگ را در اشعار خود متجلی ساخت، همه از این خطه سر درآورده و بدین‌سان درخت تنومند علم و فرهنگ خراسان که سال‌ها پیش کاشته شده بود، برگ زرینش دانشگاه فردوسی مشهد و علوم‌پزشکی مشهد شد.
رئیس دانشگاه فردوسی مشهد، ادامه داد: دانشگاه‌هایی که از شکل‌گیری ظاهری‌شان ۷۰ سال می‌گذرد اما ریشه‌های کهنی دارند. بزرگان فراوانی زحماتی را قبول کردند و به ما سپرده شد و از بزرگانی که در تدبیر و مدیریتش کوشیده‌اند و این پردیس را برای ما به یادگار گذاشتند و صدها بزرگی که در باروری علم و فرهنگی آن شب و روز کوشیدند، تشکر می‌کنیم.
وی بیان کرد: خراسان از دیرباز محل کسب علم و علم‌آموزی بوده و بر ماست بار دیگر نام خراسان را با این‌دانشگاه‌ها برای یادگیری و یاددادن زنده کنیم .
کافی تصریح کرد: دانشگاه فردوسی بیش از ۲۰۰۰ دانشجوی خارجی دارد و تا کنون اقدامات بسیار خوبی در این دو دانشگاه انجام شده و افسوس که در نیمه راه این دو دانشگاه را جدا کردند. آوازه و نام این دو دانشگاه در سراسر کشور باید یکی باشد و ما دو دانشگاه باید از یکدیگر بیاموزیم و جامعه‌نگر شویم. این موضوع لازمه زیستن در جامعه و اجتماع کنونی است.
رئیس دانشگاه فردوسی مشهد، گفت: این مراسم محصول هم‌دلی و همکاری بزرگان این شهر، کشور و دو دانشگاه بزرگ علوم پزشکی و فردوسی مشهد است. از تمام سازمان‌هایی که ما را در این مراسم همیاری کردند سپاسگزاریم، یاد و خاطره تمامی بزرگان و تلاشگران دو دانشگاه را ارج می‌نهیم و برای آنان که رفته‌اند، برای روح بلندشان آرامش و برای آنانی که در قید حیات هستند، شادابی می‌خواهیم. وظیفه بزرگی بر دوشمان است تا دانشجویانی هم‌تراز با شأن این خطه تربیت کنیم و هنوز در آغاز این راهیم.
