فرصت سازی یا فرصت سوزی

اَلْفُـرْصَهُ تَـمُـرُّ مَــرَّ السَّحَابِ فَانْتَهِزُوا فُرَصَ الْخَیْرِ؛

فرصت‌ها همچون ابر می‌گذرد؛ پس فرصت‌های نیک را بربایید.

سالهاست حاشیه شهر مشهد دچار کم لطفی و نامهربانی بزرگی شده و حاصل آن کمبود امکانات در بخش های مختلف آموزشی و ورزشی و درمانی و در یک کلام خدماتی هست .

این موضوع با پیگیری ویژه معتمدین و نمایندگان مجلس و اعضاء شورا شهر ، راه به جایی نبرده و اربابان قدرت و مالکین زمین کمر به احتکار آن بسته و باعث ایجاد فضای نابرابر ، عدم عدالت و کمبودهای زیادی شده اند.

سوال اینجاست که عمر نوجوانان و جوانان ما در حال گذر هست و یک زمانی نیاز به مدرسه و پارک و فضای سبز دارند و اگر مراقب نباشیم ، نوع نیاز تغییر و احتیاج به کمپ و مراکز NA و … جایگزین می‌شود.

یک زمانی جوان نیاز به مسکن دارد و اگر تامین نشود دیر یا زود کانون خانواده یا تشکیل نمیشود و یا در اثر فشار اجاره خانه و بیکاری درهم شکسته می‌شود.

آری خیلی زود ، دیر می‌شود…

امروز مسئولین دلسوز جمهوری اسلامی با نگاه مهربانانه میهمانانی را دعوت میکنند ،ولی برای خانه همسایه ، آری عزیزان مهاجر افغانستانی دعوت شدند ،اما نه به بهترین نقاط با امکانات شهر ( نزدیک منازل مسئولین ) بلکه به ضعیف ترین نقاط و خالی ترین سفره های خدماتی ، از نانوایی گرفته تا مدرسه و فضای درمانی و اتوبوس و …،

کاش به دستورات اسلام توجه میکردیم و با حفظ کرامت این عزیزان بهترین نقاط شهر را در اختیار این عزیزان قرار می‌دادیم ، پیشنهاد میشود فضاهایی شبیه باغ ملک آباد را آمده کنیم و در اختیار این عزیزان قرار دهیم ، تا هم در میهمان نوازی شرط ادب را رعایت کنیم و هم از امکانات کافی بهداشتی و درمانی و فضای سبز و آموزشی بتوانند بهره مند شوند .

خدا رو شاکریم با تصمیم درست مسئولین وقت بخش زیادی از سهم سرانه مردم حاشیه شهر ، فرودگاه مشهد و بهشت رضا و کمپوست داده شده، اما نمیدانم چرا نمی‌توانیم از این سهم سرانه ها به درستی استفاده کنیم ، سرب های هواپیماهای غول پیکر را نمی‌توانیم جمع آوری کنیم، بفروشیم و فقط ریه های ما را خراب می‌کنند ، لالایی صدای هواپیما هم باعث خواب نشده و حتی اجازه نمی‌دهند کودکان ما با هواپیما بازی کنند !

البته بهشت رضا خیلی امکان خوبی هست و هر وقت به آنجا می رویم یاد مرگ افتاده و از دل بستن به دنیا فارغ می‌شویم ، خدا رو شکر بابت این موضوع !

اما کمپوست و محل دفن زباله ، چون ورودی شهر می باشد و در بهترین کوهستان موجود قرار گرفته ، افتخاری برای کل کشور شده و همه عزیزان از نعمت وجود آن فیض می‌برند…

 اما سهم سرانه بخش دوم شهر؛

دانشگاه فردوسی ، پارک ملت ، نمایشگاه بین المللی و بیمارستانهای دولتی با خدمات رایگان و پارک….، البته اینها مورد نیاز ما نیست و به آن فکر هم نمیکنم.

اما به فرموده مقام معظم رهبری : مطالبات همراه با راه حل باشد.

نکته اول

در خصوص کمبود همه سهم های سرانه ، بخشی از زمینهای ملی با کاربری کشاورزی حداقل ۵۰۰۰ هکتار به آستان قدس رضوی ، اوقاف و بزرگ مالکین واگذار شود و از زمینهای کشاورزی حاشیه شهر مشهد که فقط به دلیل حضور و سکونت مردم با ارزش شده تحویل گرفته شود و یک بار برای همیشه تمامی مشکلات مسکن و درمانی و آموزشی و فضای سبز را حل نماییم .

(اگر فرصت مطالعه صحت وقف و داشتن شرایط ثلاثه وقف در زمان شاهان ظالم قجری در خصوص واگذاری زمین هارا نداریم که آن توصیه میشود انجام شود )

نکته دوم

تعیین تکلیف اتباع ، اگر باید باشند ، در بهترین نقطه شهر باشند ( میهمان حبیب خداست ) و امکانات مانند کشورهای مهاجر پذیر آمده شود ، اگر قرار نیست بمانند ، ما را با سفره خالی خجالت زده نکنید.

نکته سوم

قانون اساسی حق یک مسکن را برای هر خانواده ایرانی به رسمیت شمرده ، با واگذاری زمین رایگان در مناطق حاشیه شهر و گرفتن تمامی حقوق شهرداری و ….. جوانان را صاحب خانه کنیم و غول اجازه خانه را از آنها دور کنیم ، غولی که زندگی های زیادی را به ویرانه تبدیل نموده .

هستند مهندسین جهادی و شاید مشتاق که با گرفتن امتیاز خاص، افزایش سهمیه ارجاع، همکاری بیشتری با این مناطق داشته باشند.

نکته چهارم

اگر امکان حذف مدارس سمپاد و نمونه دولتی و شاهد و…داریم حذف کنیم در غیر اینصورت مدیران آموزش و پرورش یک بار برای همیشه با معلمین دلسوز خود اتمام حجت نمایند که اگر هزاران نیروی خرید خدمات با امتیاز ویژه خانواده فرهنگی جذب می‌شوند و عدالت آموزشی را قبول دارند ، اگر مدرسه خاص گرفتند ، بخشی از ساعت خود را به مناطق محروم اختصاص دهند، این خود شرط عدالت است.

با حذف بخش زیادی از قسمت های ادارات کل و قرار دادن سیستم آموزشی، نیروهای ستادی را به صف فرستاده و کمبودها را در زمان مناسب تامین کنند، نمی‌توانیم در مدارس جو بکاریم و گندم درو کنیم.

نکته پنجم

با فروش زمین های متری چند ده میلیونی دولتی از مدارس بدون دانش آموز در مناطق برخوردار و مراکز شهر و فضای اداری گرفته تا بیمارستانهایی که جای پارک ندارند و پشت به پشت هم داده ، و ساخت چندین مدرسه و بیمارستان در مناطق کم برخوردار جهت تأمین سرانه ها

نکته ششم

ایجاد فضای برابر رشد و دسترسی به ابزارهای قدرت برای جوانان این مناطق توسط نهادهای حاکمیتی و تاثیر گذار در انتخابات و انتصابات . که حامیان اصلی و مشروعیت نظام با مشارکت همین مناطق بوده و هست .

در پایان امیدوارم با گرفتن تصمیمات درست و سریع از ثانیه های عمر مدیریتی خودمان در جهت حل مشکلات استفاده نماییم و در پیشگاه امام زمان عجل الله تعالی و ذیل توجهات مقام معظم رهبری سربلند باشیم .

خواست فرج نیست ، مگر برای رفع مشکلات مظلومان

سید علی حسینی | دبیر مجمع مطالبه گران مردمی استان خراسان رضوی

اسفند ۱۴۰۱