چند روز مانده به محرم، یکی دو دست لباس سپید و چند وسیله ضروری را جمع وجور می کنند و با یک ساک دستی سبک، عازم سفر می شوند؛ سفری چندروزه برای گفتن از دین در محیطی غریب با مردمانی غریبه .
به گزارش صدای مشهد، این سفر مثل همه سفرها علاوه بر خطر، دوری از خانواده و دل تنگی دارد، تفاوت های فرهنگی، کمبود امکانات، بی مهری ها و دشواری های دیگری نیز دارد که صبوری در برابرشان، انگیزه می خواهد.
این مختصر، شرح حال طلبه هایی است که در مناسبت های مختلف مثل ایامی که در آن به سر می بریم، عازم تبلیغ می شوند. بااین حال، حکایت همشهری مان، حجت الاسلام والمسلمین سیدمحسن موسوی زاده جزایری، متفاوت است.
سفر تبلیغی او، نه چند هفته ای یا چند ماهه، بلکه از چند سال پیش شروع شده است و همچنان ادامه دارد. درست در همان روزهایی که خیلی هایمان از ترس بیماری ناشناخته ای به نام کرونا، درخانه ماندن را به بیرون رفتن ترجیح می دادیم و دائم در حال بررسی علائم این بیماری در خود و اطرافیانمان بودیم، او همراه خانواده اش عازم کشوری کم برخوردار از امکانات بهداشتی شد؛ زامبیا، کشوری واقع در قاره آفریقا با ۱۸میلیون جمعیت که بیشتر مردمش مسیحی هستند و سهم شیعیان از جمعیت ۲درصدی مسلمانان این کشور، چندهزار نفر است.
آن طور که برایمان تعریف می کند، تصمیم او به قدم گذاشتن در این راه، پیشینه ای چندساله داشته و برای جفت وجورکردن مقدماتش زحمت های زیادی را به جان خریده است. سیدمحسن که این روزها چهل وسه سالگی را پر می کند، از ماه هایی می گوید که روزانه دوازده ساعت را صرفا به یادگرفتن زبان انگلیسی اختصاص داده است. نتیجه اش تسلط به زیروبم این زبان بود و پیداکردن فرصت هایی تازه برای هدفی که داشت؛ یعنی چشاندن لذت اسلام و آرمان های معتبرش به دیگران.
این روحانی جوان که سال های قبل در مدرسه علمیه حضرت مهدی(عج) درس می خواند، اکنون به عنوان امام و مدیر مرکز اسلامی زامبیا خدمت می کند. او از حال وهوای محرم در زامبیا این طور تعریف می کند: مراسم عزاداری ایام شهادت سیدالشهدا(ع) مثل ایران، از شب اول محرم شروع می شود و تا شام غریبان ادامه پیدا می کند. سخنرانی و عزاداری برای هندی ها و پاکستانی های مهاجر به زبان اردو برگزار می شود و برای آن هایی که عرب زبان هستند، به زبان خودشان. مردم زامبیا هم به زبان های رایج محلی شان که نیانجا و تونگاست از برنامه ها استفاده می کنند.
دغدغه او و دیگر طلبه هایی که در شعبه های مرکز اسلامی زامبیا فعالیت می کنند، آشناست و مشابه آنچه که در عزاداری های کشور خودمان می بینیم؛ اینکه از تاریخ عاشورا بگویند و فلسفه و چرایی رخ دادنش تا وظایفی که در این دوره بر دوش شیعیان سنگینی می کند.
از دشواری های هجرت که بگذریم، به شیرینی هایی می رسیم که خستگی را از تن بیرون می برد؛ مثلا فیلمی که سینه زنی نوجوانان سیاه پوست زامبیایی را نشان می دهد. دلشان به محبت سالار شهیدان روشن شده است و از همه آنچه زمزمه می کنند، فقط «حسین حسین» را متوجه می شویم. صحبت های سیدمحسن از کم شدن تبلیغات منفی درباره اسلام در این کشور به نسبت کشورهای اروپایی می گوید؛ موضوعی که گرویدن به این آیین توحیدی را دوچندان کرده است.
گزارش: فرزانه شهامت
