ملیحه طوسی: تاکنون به زعم اشاعه فحشا رویه ام بر نادیده گرفتن برخی تبلیغات جنسی وجنسیت زده شرکت های پر آوازه بود تا خدای ناکرده قلمم آتش بیار این معرکه لجام گسیخته نباشد!
امااز دیشب که تبلیغات بی‌شرمانه و جنسیت زده یک کارخانه معتبر مواد غذایی که سالهاست از انتساب اسمی و نه رسمی به آستان مقدس رضوی ارتزاق می‌کند را دیدم.
خواب از سرم پرید و دست به قلم شدم تا فریاد بزنم، پس مسئولان و مجریان فرهنگی این کشور چه میکنند؟ چطور می‌شود این حجم از خشونت وجنسیت زدگی را دید و تاب آورد؟!
و درِ آن شرکت تبلیغاتی و دهان سفارش دهنده و سازمان مجوزدهنده این تبلیغ خاک بر سری را گِل نگرفت!
قدیم ترها اگر میخواستند غلط‌هایی ازین جنس بکنند با کنایه ونماد سازی و متلک پرانی و خلاصه در پرده انگاره سازی میکردند! اما این روزها شاهدیم رسانه ملی با بازسازی صحنه های مبتذل فیلم های قدیمی درسریال ها یک جور دریده گویی و پرده دری می‌کند و رسانه های غیر رسمی کار را از دریدگی گذرانده و رسماً سکسیسم تبلیغاتی راه انداخته اند!
فقط چند صحنه از کلیشه های جنسی وجنسیتی این ضد تبلیغ آنتی تبرک برای تنزل شخصیت زن ایرانی به یک سوژه جنسیِ منفعت طلبِ مرد ستیز و بی اعتبار کردن مرد ایرانی تا حد یک حیوانِ شهوت رانِ دست آموز کافیست!
شاید بپرسید کلیشه جنسیتی یعنی چه! کلیشه جنسیتی یکی از انواع کلیشه سازی است که عبارت است از تنزل انسان‌ها به مجموعه‌ای از ویژگی‌های شخصیتی مبالغه‌آمیز و «معمولاً» منفی که نتیجه این کلیشه سازی شخصیت‌ها عبارت است از تقلیل دادن، ذاتی کردن، آشنا کردن و تثبیت «تفاوت» و مشخص کردن، مرزهای میان «بهنجار» و «نکبت‌بار»، «ما» و «آن‌ها» از طریق کارکرد قدرت. (۱) حالا این کلیشه ها قرار است چه بر سر ما بیاورد؟
کوتاه وسر بسته بگویم در این نوع کلیشه سازی، جای حب و بغض و حلال وحرام عوض شده و بسیاری از ناهنجاری ها تبدیل به هنجار میشوند آنگونه که رفتارهای متناسب با یک عقیده خاص تا حدی تعمیم و تکرارمی‌شود که به مرور زمان پیروی ازین رفتارها منجر به نقش زدایی ذاتی از زن و مرد و به دنبال آن مخالفان این رفتارها طرد وتمسخر شوند.
ساده تر بگویم مسخ فرهنگی وترویج جاهلیت مدرن بزرگترین آفت تمدن سازی و عامل تسلط غرب بر جوامع اسلامی است که در بیانیه گام دوم به شدت بر پیشگیری از آن تاکید شده است، اما می‌گویند سالی که نکوست از بهارش پیداست!
وقتی در ابتدای سالی که مزین به نام جهش تولید است رسانه ملی و غیررسمی شمشیر از رو بسته اند و به جای جهش تولیدات فرهنگی، کمر به سقط فرهنگ بسته‌اند وظیفه خطیر ما روشنگری و مطالبه گری از متولیان فرهنگ بی فرهنگی است تا شاهد ذبح اسلام و عوض شدن جای ارزشها با عوضی‌های بی‌ارزش نباشیم.
مخلص کلام این مملکت اگر قانونی برای پیشگیری ازین دست تبلیغات مستهجن آنتی تبرک ها ندارد قطعا سرباز آتش به اختیار دست به تیغ قلم زیاد دارد.
۱: مهدی‌زاده، ۱۳۸۹؛ ص ۱۹
