علی طوسی: موضوع کودکان کار بسیار پیچیده است؛ چه از حیث تنوع کودکان کار که در فضاهای مختلف مانند سرچهارراه ها، کوره‌های آجرپزی، دست‌فروشی، بازیافتی‌ها و… کار می‌کنند و چه از حیث برخورد و مواجهه با این بحران اجتماعی.
درمسیر این پرونده ابتدا همچون برخی دوستان در سمن های فعال این حوزه، نگران بیکار شدن بچه‌ها و آسیب مالی خانواده بودیم؛ اما جلوتر که رفتیم و آسیب‌های روحی و روانی ناشی از کار بچه‌ها و آینده در خطر این آینده‌سازان و سرمایه‌های کشور راکه دیدیم، علت منع قانونی کارکودکان را بهتر درک کرده و عزم‌مان را برای پایان این بحران بیشتر از پیش جزم کردیم.
در میان کودکان کار؛ آن دسته که در مراکز بازیافت و در میان زباله‌ها کار‌می‌کنند با بیشترین سطح آسیب مواجه هستند؛ محیط غیربهداشتی مراکز بازیافت و شرایط کاری اینجا به حدی بحرانی است که حتی بزرگترها هم خیلی نمی‌توانند در برابر آن مقاومت کنند، چه برسد به کودکان معصوم آسیب‌پذیر…
مخلص کلام، سال‌هاست بحران کودکان کار گاه وبی‌گاه در فضای رسانه‌ای بازتاب داشته و هربار مسوولین به نوعی با ارائه چند آمار و گلایه، از زیر بار مسوولیت شانه خالی کرده‌اند و هر یک توپ را در زمین دیگری انداخته است. سمن‌ها وخیریه‌های فعال در این حوزه نیز صرفا درحیطه مددکاری و مشاوره و کارهای فرهنگی ورود کرده و هیچگاه در پی رفع ساختار این معضل نبوده و نیستند؛ چرا که منافع انها نیز در گرو وجود صورت مساله است…
راهکارساده است وبارها گفته‌ایم، درصورت کار کودک برای نیاز مالی، خانواده باید زیرچترحمایتی قرار بگیرد و در صورت استثمار کودک باید با متخلف برخورد شود… اگر این رویکرد قانونی و جهان شمول یعنی #منع_کار_کودکان در دستور کار قرار گیرد، قطعا مسیرهای صحیح متعددی با حضور کارشناسان برای حل مشکل پیدا می‌شود، لیکن اگر دغدغه ای باشد و عزمی…
روزهای پایانی هفته منع کارکودکان است؛ این هفته نیز مظلوم همچون کودکان به پایان رسید و تنها یکی دو برنامه محلی و نمایشی مثل افتتاح کتابخانه‌ای با ۱۲میلیون بودجه برای کودکان کار برگزار شد! و دیگر هیچ…
کوتاه سخن؛ پرونده کودکان کار همچنان روی میز رسانه های مشهد باز خواهد ماند و می‌کوشیم تا یک بار برای همیشه مساله را ریشه‌ای حل کنیم.
