#شهر_بدون_کارتن_خواب دست یافتنی است. رویا پردازی می کنم برای راه اندازی اردوگاه بازپروری یا پارکی برای اسکان بی خانمان های شهر؛ ورودی این بوستان، “المان” یک کارتن خواب نصب باشد و سالها بعد در تاریخ شهرمان بنویسند، این مجسمه آخرین کارتن خواب مشهد است.
✍️اسماعیل آباد، سرزمین موعود کارتن خواب ها، بهشتِ معتادان برای خریدِ جنسِ خوب در کمتر از ۳ دقیقه، سرزمینی با خاک مرغوب برای گودال خوابی؛ این روزها شاهد اتفاقات جدیدی بوده است؛ “کفش های واکس زده”، “قدم های مدیریتی”، “کت و شلوارهای اتوکشیده”،” عطر و ادکلن های خاص”،” دوربین”، “خبرنگار”، “عکاس”، “بازدید”، “گفتمان” ، “مصاحبه” و ….. و حالا نوبت پیگیری های بیشتر است، آمدند، دیدند و رفتند، قرار است، چه بشود؟!
قرنطینه و جمع آوری معتادان متجاهر در شرایط کرونا کمترین کار است؛ قرار است چه راهبردی برای تحقق #شهر_بدون_کارتن_خواب داشته باشیم؟؟
نباید فراموش کنیم، باید مرور کنیم قصه آلونک نشینان را تا سرانجام مثل شاهنامه، آخر خوشی برایشان رقم بزنیم.
خاله مدینه و عمو علی که خوش عاقبت شدند، حالا قصه عمو حسین را بخوانید، پیرمرد خوش صدایی که ویدئو ترانه خواندنش در رسانه ها منتشر شد، او ۴ سال قبل انتخاب کرد، دیگر کمپ نرود!
عمو حسین به علاوه ی، عدد ۴ هزار و نهصد و نود و نه، میشود عدد افرادی که باید کمکشان کنیم تا در گودال نخوابند.
راستی اهالیِ محله اسماعیل آباد هم جانشان به لب رسیده از تماشای این سریال تکراری دود و خاکستر.
نهادهای فرهنگی این شهر هر روز دستورالعمل ها و بخشنامه ها صادر، مانور و رزمایش های همدلانه برپا می کنند؛ جلوه های ناب مهربانیست و مغرور از این همه خوبیهاییم، اما در ردیف بودجه هیچکدامشان رقمی برای اجرای راهکارهای پیشگیری از بیخانمانی نیست؟!
“بسم الله الرحمن الرحیم”
“فراخوان نیکوکاری”
بزرگان شهر امام رضا، نیکوکاران، صاحبان ایده های همدلانه؛ جمعیت این درماندگان آسیب دیده از اعتیاد در مشهد کمتر از ۵ هزار نفر است؛ تبصره ای، ماده واحده ای، لایحه ای برایشان بنویسید، ثواب دارد.
یکبار برای همیشه گردهم بیایید، به پویش#شهر_بدون_کارتن_خواب بپیوندید و این پدیده را ریشه کن کنید.
فرزند رسانه مشهد: زهره رنگامیز
