خسته ام، اوضاع اصلا خوب نیست.” این جمله یعنی هشدار! این را محبوبه نیروهای خدماتی بیمارستان شریعتی بمن گفت؛ او بسیار خسته بود.
چند روزی است که آژیر قرمز در مشهد بصدا درآمده اما هنوز هم عده ای راهی طرقبه شاندیزند تا به افزایش آمار کمک کنند. در این میان از جوانی و بی تجریگی و حتی حماقت تعدادی جوان می توان گذشت، از بی توجهی بزرگترها و ریش سفیدان شهر نباید گذشت.
عده ای هنوز دلشان نمی آید سجاده عبادت در خانه بگسترانند و فکر می کنند خدا صدایشان را لابد از درون خانه نمی شنود.
همه شما مردم مشهد در قبال محبوبه های شهر که خسته و مایوس بیماران را در قرنطینه جابجا می کنند مسئولید؟
خانم لباف پرستار همان بیمارستان بما گفت: “توروخدا رعایت کنید.” او دلتنگ و نگران دو فرزندش بود و شرایط استرس و پرتنش کار را با روحیه ایثار تحمل میکرد.
مردم عزیز مشهد؛ حالا بگویید چقدر باید التماستان کنم ؟!
به عنوان یک شاهد عینی میگویم، آنچه در بیمارستانهای کرونایی شهر در جریان است، ایثار و فداکاری است، خودتان را مدیون لحظه لحظه عمر مدافعان سلامت نکنید.
من و شما اگر در قرنطینه خانگی بمانیم، محبوبه و خانم لباف زودتر از قرنطینه کرونا رها میشوند؛ #در_خانه_بمانید وضعیت مشهد قرمز است.
فرزند رسانه مشهد: رنگامیز
